-آيا عمر جاودانه و آب حيات و اين كه حضرت خضر از آب حيات نوشيد و عمر جاودانه يافت درست است؟

(0)
-چه كسي در آخرت بهره مند وبي بهره مي باشدچرا؟(0)
-چرا ما نمي توانيم شناخت دقيق و كاملي از عالم , آخرت داشته باشيم ؟(0)
-با تامل و دقت در انسان و طبيعت روشن مي شود كه انسان همواره در پي دفع ضرر ازخود و جلب منافع است و از اين طريق حيات خود را حفظ كرده , به بقا ادامه مي دهد . امـا از آنـجـا كه دفع ضرر و جلب منفعت في حد نفسه نمي تواند انسان رابرانگيزد و به عمل وادار سـازد خـداوند اعمال را همراه با لذت يا رنج قرار داده است و انسان در پي لذت برمي آيد و مثلا با خـوردن و آشاميدن و زناشويي كردن لذت مي برد و از اين طريق در حقيقت حيات و بقاي خود را ادامه مي دهد . امـا اگـر فـرض كـنيم انسان نه دچار ضعف و بيماري شود و نه نابود گردد , كما اينكه در جهان آخـرت چنين است ديگر لذت ها فايده اي براي او ندارند , زيرا لذت ها در دنيا براي اين بودكه انسان تشويق به عمل شود تا به بقاي خود ادامه دهد . بنابراين چرا خداوندهمواره انسان را به لذت هاي گوناگون جهان آخرت وعده مي دهد در حاليكه اين لذت هادر آنجا فايده اي ندارند ؟(0)
-چـگـونه ممكن است امر جاويداني كه ابتداي آن روز قيامت است كه در آن آسمان و زمين از ميان مي روند , به بقاي آسمان و زمين مقيد شود ؟(0)
-چرا عدم ايمان به آخرت , موجب عذاب ابدي مي شود ؟(0)
-آيا انسان ها در آخرت هم مثل اين دنيا از اختيار برخوردارند؟(0)
-آخرين مرحله كمال انسان در آخرت چيست ؟(0)
-عقب ماندگان ذهني و كودكان در آخرت در چه حالي هستند؟(0)
-آيا در جهان آخرت با همين تركيب حاضر مي شويم ؟(0)
-آيا عمر جاودانه و آب حيات و اين كه حضرت خضر از آب حيات نوشيد و عمر جاودانه يافت درست است؟

(0)
-چه كسي در آخرت بهره مند وبي بهره مي باشدچرا؟(0)
-چرا ما نمي توانيم شناخت دقيق و كاملي از عالم , آخرت داشته باشيم ؟(0)
-با تامل و دقت در انسان و طبيعت روشن مي شود كه انسان همواره در پي دفع ضرر ازخود و جلب منافع است و از اين طريق حيات خود را حفظ كرده , به بقا ادامه مي دهد . امـا از آنـجـا كه دفع ضرر و جلب منفعت في حد نفسه نمي تواند انسان رابرانگيزد و به عمل وادار سـازد خـداوند اعمال را همراه با لذت يا رنج قرار داده است و انسان در پي لذت برمي آيد و مثلا با خـوردن و آشاميدن و زناشويي كردن لذت مي برد و از اين طريق در حقيقت حيات و بقاي خود را ادامه مي دهد . امـا اگـر فـرض كـنيم انسان نه دچار ضعف و بيماري شود و نه نابود گردد , كما اينكه در جهان آخـرت چنين است ديگر لذت ها فايده اي براي او ندارند , زيرا لذت ها در دنيا براي اين بودكه انسان تشويق به عمل شود تا به بقاي خود ادامه دهد . بنابراين چرا خداوندهمواره انسان را به لذت هاي گوناگون جهان آخرت وعده مي دهد در حاليكه اين لذت هادر آنجا فايده اي ندارند ؟(0)
-چـگـونه ممكن است امر جاويداني كه ابتداي آن روز قيامت است كه در آن آسمان و زمين از ميان مي روند , به بقاي آسمان و زمين مقيد شود ؟(0)
-چرا عدم ايمان به آخرت , موجب عذاب ابدي مي شود ؟(0)
-آيا انسان ها در آخرت هم مثل اين دنيا از اختيار برخوردارند؟(0)
-آخرين مرحله كمال انسان در آخرت چيست ؟(0)
-عقب ماندگان ذهني و كودكان در آخرت در چه حالي هستند؟(0)
-آيا در جهان آخرت با همين تركيب حاضر مي شويم ؟(0)

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.

  کد مطلب:30421 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:22

آيا سنت استدراج الهي براي مؤمنان نيز جاري است، مثلاً در آيه سنستدرجهم من حيث لا يعلمون؟

ظاهراً استدراج در دو آيه مطرح شده و هر دو به صورت فعل به كار رفته است و يكسان ميباشد: سنستدرجهم من حيث لا يعلمون؛ [ كافران يا منكران را واگذار] زود و آهسته به نحوي كه در نيابند، فروخواهيمشان گرفت. استدراج به اين معنا است كه كسي درصدد برآيد پلّه پلّه و به تدريج از مكاني و با اعراف (27)، آيه 182، قلم (68)، آيه 44.

امري بالا رود و يا پايين آيد و يا نسبت به آن نزديك شود، لكن در اين آيه قرينه مقام دلالت دارد بر اين كه، مراد نزديك شدن به هلاكت در دنيا و يا در آخرت است.

ترجمه تفسير الميزان، ج 8، ص 516، چاپ نشر رجاء.

استدراج يكي از سنتهاي الهي است، چنان كه در آيات پنجاه و هفت و يكصد و هفتاد و هشت آل عمران و پنجاهم نمل به آن اشاره شده است. در لسان العرب آمده است كه: ايشان را آهسته آهسته فرو ميگيريم، نه يكباره و ناگهاني، به شيوهاي كه گمانش را نميبرند، اين مسئله چنان است كه خدا به آنان [بدون استحقاق و با وجود گناه] نعمت ميبخشد كه به آن سرمست و سرگرم ميشوند و از ياد مرگ [و توبه] غافل ميگردند: و كافران مپندارند كه چون مهلتشان ميدهيم، به سود آنان است، [بلكه از آن روي به آنان مهلت و ميدان] ميدهيم كه تا سرانجام بر گناهان خويش بيفزايند و عذاب خفّت باري [در كمين] دارند.

آل عمران(3)، آيه 178؛ بهاءالدين خرمشاهي، دانشنامه قرآن، ج اول، ص 201؛ ترجمه تفسير الميزان، ج 8، ص 517 - 516 و ج 20، ص 82 - 81؛ تفسير نمونه، ج 24، ص 418 - 415 با اقتباس و تلخيص.

با توجه به معاني استدراج، به نظر ميرسد كه شامل حال مؤمنان نميشود، بلكه درباره منكران و معاندان مطرح ميباشد. اگر سنت و قانون الهي براي مؤمنان اين باشد كه آنها را پله پله و به تدريج به كمال و سعادت نزديك كند، بايد اصطلاح و سنت ديگري غير از استدراج باشد.

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.